Pootje "op" mij

Ik doe eigenlijk alles op de bank. Eten, laptoppen. Mijn Podenco'tje heeft de nare gewoonte om steeds haar pootje op mijn arm/buik/laptop/eten te leggen of in mijn gezicht te krabben. Van de trainer waar ik een cursus volg moest ik haar aanhalen als ze dit deed, ze vraagt om aandacht en dat is voor zo'n "onzeker" hondje al heel knap, dat mag ik zeker niet afwijzen.

Dus ik ben haar gaan aanhalen als ze dat deed, maar daarvan werd het alleen maar erger. Ze kwam helemaal over me heen hangen, klom op mijn schouders, ging in mijn haar bijten, en in mijn neus, werd er enorm baldadig van en werd dan uiteindelijk gecorrigeerd door mijn andere hond. Dan stopte ze er mee.

Een paar dagen geleden is er een vriendin van me langsgeweest die ook als gedragstherapeute werkt. Zij zei dat het dominant gedrag is en dat ik het ten alle tijden mag (of eigenlijk moet) afwijzen. Dus gewoon terug duwen en "nee" zeggen. Echter is mijn hondje ontzettend eigenwijs, ze BLIJFT ermee door gaan.

Dus net heb ik haar maar van de bank afgeduwd, heb mijn ontbijtje gepakt en ben zelf aan de keukentafel gaan zitten. Het is overigens belachelijk dat ik nu niet meer op de bank zit vanwege haar, maar goed. Ze kwam naast me zitten, ik gaf haar geen aandacht. Vervolgens springt ze op en krabt ze kei hard aan mijn bovenarm. Deed super pijn! Dus ik "explodeerde" een beetje, riep "NEE!" en duwde haar weg, maar omdat ze op twee pootjes stond verloor ze haar evenwicht en viel ze op haar rug.

Vervolgens sprong ze weer op de bank en ging ze me vanaf daar uitdagend aan zitten staren. Dus ik haar weer van de bank afgehaald, een speeltje gegeven (heeft ze in ieder geval wat te doen) maar dat wilde ze niet. Nu zit ze naast de bank beteuterd te kijken.

Hebben jullie nog tips?

Zo herkenbaar............Denzel komt uit Spanje en was gewent om aandacht te krijgen als hij zijn poot op onze armen of benen legde. Ook bonkte hij daarbij met zijn borst hard tegen ons aan. En als het te lang duurde naar zijn zin sloeg hij steeds harder met zijn poot en stompte hij je bijna een blauw oog of je werd opengekrabd door in nagels.........

Er is maar 1 oplossing en die is niet eenvoudig en duurt erg lang. Negeren, negeren, negeren. Dit gedrag moet helemaal niets opleveren, nooit meer....dus dat betekend helemaal niets zeggen, niet aankijken, niet aanraken. Je kan zo gaan zitten dat je haar de rug toedraait en als ze doorgaat sta je op en loop je rustig de kamer uit zonder haar een blik waardig te gunnen en je zegt niets. wordt vooral niet boos want ook dat is aandacht en heeft ze weer haar zin.

Als ze rustig op haar plaats ligt kan je haar bij je roepen om te aaien en jij breekt dit ook weer af en stuurt haar weer weg. Slaat ze weer door en gaat er weer een poot op je arm, opstaan en weglopen. Zo leert ze dat rustig zijn meer opleverd dan opdringerig zijn.

Bij Denzel heeft het weken geduurd voor het over was maar het gaat over. Laat je niet verleiden om toch aandacht te geven want dan gaat het nooit over. Je moet het echt volhouden om het nooit meer te doen.

Denzel vergist zich nog een enkele keer maar als ik mijn hoofd wegdraai of mijn rug naar hem toedraai is het gelijk over en gaat hij op zijn plaats liggen. En na een paar minuten roep ik hem dan alsnog voor een knuffel.

Dus niet aanhalen én niet wegduwen, haha. Ik heb het negeren ook al even geprobeerd maar het is super moeilijk om een stel nagels in je gezicht te negeren. Ik word er gewoon geïrriteerd van..
Maar zal eens proberen om haar mijn rug toe te draaien of gewoon weg te lopen, misschien werkt dat! Bedankt voor de tip!

Grappig wel, Cosmic komt ook uit Spanje. Misschien is het een Spaans gebruik

Gebruik kalmerende signalen... google

Ik heb niet alle reactie's gelezen, maar het schijnt inderdaad dominant gedrag te zijn, tenminste volgens CM (mijn bronnen).. Aanhalen op zo'n moment is goedkeuren/belonen, tenzij het niet als ongewenst gedrag wordt ervaren.. Officieel mogen ze alleen op schoot of tegen je aan zitten op uitnodiging, maar zo nauw kijk ik ook niet hoor.. Chels mag op de bank en gaat dan (met d'r volle gewicht) tegen me aan leunen.. Op zich vind ik het wel lief als ze een knuffel komt halen en dan knuffel ik d'r ook, maar als ik aan het eten ben of het komt om een andere reden niet uit zeg ik "nee..!" en dan gaat ze terug op d'r eigen helft.. Duwen hoef ik niet te proberen want dan gaat ze tegenduwen met d'r 30,5kg, bovendien is ze heel stemgevoelig dus duwen heeft weinig zin..

Ik vind wel netjes dat je d'r nu gewoon wegduwt en d'r beteuterde blik kan negeren, respect hoor hihi zo moeilijk om dan niet te smelten.. Maar ja is netals bedelen tijdens het eten, als je toegeeft op zo'n moment ben je verder van huis, en het is ff doorzetten, op zich krijgen ze vrij snel door het toch niet gaat gebeuren en geven het op.. Succes!

Het is inderdaad wat dominant gedrag.
De hond van mijn broer slaat continue met zijn poot, als hij maar op jou komt te liggen.

Andor is een typetje die het heel subtiel aanpakt. Aan de voet zitten, prima, maar dan wel met de poot op mijn voet. Bij me komen en gaan zitten krijgt hij aandacht, poot op mijn voet, dan moet hij weg.

Negeren doe ik overigens niet, haalt hij zo'n geintje uit, dan stuur ik hem naar zijn plaats. Hij weet het ook en loopt ook direct heen, maja proberen kan altijd he, haha.

Bij het buiten aan de voet zitten als hij dan ook op mijn voet gaat staan, dan zeg ik heel simpel "beter", dan gaat hij anders zitten en vaak snapt hij dan dat het geen nut heeft het te proberen en anders haal ik keurig mijn voet onder hem weg.

Mijn ervaring is dat rustig blijven het beste werkt, als je gaat schreeuwen of geirriteerd raakt dan merkt de hond dat, zelfs als je je irriteerd merkt de hond het al en ziet het al als succes, een hond is heel goed in het gevoel van de baas voelen. Dus neutraal proberen te blijven in je gevoel en als je het niet aan kan om te negeren, weglopen van de hond, wegsturen mag in mijn optiek ook prima, alleen wel op een neutrale toon en niet boos of geirriteerd.

Heel leuk zulke slimme dieren als een hond, maar het vergt van de baas heel wat in de gedachten en gevoel.

Dat is geen dominantie, dat is gewoon een dwingeland. Negeren en je pijn laten doen vind ik veel te ver gaan, gewoon oppakken, flinke nee! en op zijn plaats zetten. Dat hij daar dan een keer flink van onder de indruk is, is helemaal niet erg. Zélfs niet bij honden die wat onzeker zijn.

Santa doet dit heel soms, in een bepaalde situatie lijkt het er ook op alsof hij steun zoekt.
Als ik dit duidelijk kan plaatsen, dan zet ik het pootje terug op de grond, met een aai en een 'het is goed'.
Maar soms is het gewoon aandacht/opdringerig gedrag.
Dan reageer ik dus niet, inderdaad op geen enkele manier, en taait ie wel af.
Zo halsstarrig en pijnlijk als jij het beschrijft speelt hier gelukkig niet, maar het geadviseerde aanhalen heeft het misschen wel versterkt.
Op het moment dat je je gedrag gaat veranderen, zal je hond juist meer zijn best gaan doen om de bekende reactie van jou te ontlokken. Daarom kan het even duren, en wat Greetje zegt, helemaal waar. Van de 100 keer zul je het 100 keer hetzelfde moeten doen, anders kun je opnieuw beginnen.

Ik ben dus ingelogd, maar op de een of andere manier komt mijn reactie als anoniem.

Mijn mening is dat je het glashard moet negeren.
Honden onderling zullen dit gedrag afsnauwen maar wij zijn geen honden.
Het punt is als je het actief afwijst je alsnog in gaat op de uitdaging en dat is precies wat de hond wil.

Ik weet niet of dit "dominant" gedrag is, wel is het ongewenst.

Misschien is het goed te bezien of ze op andere momenten situatie ook naar poot zet, subtiel of minder subtiel. Als dat zo is zal je ook daar het initiatief moeten verleggen naar jou.

Dit gedrag kan ook zeker van een onzekere hond komen die met haar gedram toch orde on haar wereldje wil scheppen

Een ferme"nee" zonder enig fysiek zou je kunnen inzetten maar dan moet nee wel lading hebben.

Ik denk dat als je heel consequent haar sturing gaat geven dat ze zal verandeen. Eerst wordt het gedrag nog intenser (meen je het echt baas?) dan zwakt het af (eens zien baas wat je nu bedoeld) en vaak laait het dan weer op om daarna te verminderen.

Dus: niet fysiek reageren tenzin het te gek wordt, hou her bij haar naam en den stevige nee en zeer consequent doorzetten. En eens ktitsch bezien waar ze op andere momenten ook aan "cobtroleren"is en dat net zo aanpakken.

Succes

Een van onze honden doet dit ook. Zelf vind ik het niet erg omdat ze het heel voorzichtig doet. En krijgt ze geen reactie dan bijt ze ook heel zachtjes in mijn been. Zoals Simone al aangeeft is dit geen dominantie maar aandacht opeisen. Onze hond is juist een hele gevoelige, sensitieve hond. Als ik het niet wil dan geef ik haar het commando af en is het ook klaar.

Beste Hjordis,

De betekenis van het gedrag is geheel afhankelijk van de houding van de hond. Een slappe poot heeft een hele andere betekenis dan een stijve poot. Om dit te beoordelen dien je een goed opgeleide gedragstherapeut laten komen. Een stijve poot is idd een dominante handeling en dien je te beantwoorden met een dominante handeling. Het kan echter ook onschuldig aangeleerd gedrag zijn. Maar nogmaals, dit moet je niet zelf gaan beoordelen. Wanneer je dit verkeerd aanpakt vererger je het probleem. Wegduwen ed zal je iig niet helpen. Mijn advies: laat een gecertificeerde gedragstherapeut komen.

Succes en groeten Sharon

Als je nee zegt moet je het ook wel echt menen, ts geeft zelf al aan dat nee zeggen niets hielp maar wél op het moment dat ze het echt meende. Toen droop de hond af en ging op de bank liggen. Probleem opgelost dan toch.

Hier ook een Spanjaard die dit doet.
Meestal legt hij zijn poot op mijn schouder, als ik daar niet op reageer krijg ik diezelfde poot over mijn wang heen, wat dan weer minder prettig is.

Er ligt volgens mij inderdaad wel een dwingende, vragende gedachte over. 
CM noemt het inderdaad dominantie. 
Al vind ik dat dominantie niet altijd zo'n negatieve lading hoeft te hebben.

Het kan ook dominantie zijn in de vorm van 'iets wat brutaal' aandacht van je willen vragen, zoals met het aantikken en halen met de poot ''hey, let eens op mij!'
Dat is dan wel dominantie, maar niet in dreigende vorm. 

Weet niet of ik het heel helder uitleg zo..

Wat typisch dat veel buitenlandse hondjes dat doen, Kiwi doet dat dus ook. Kiwi duwt ook regelmatig met haar neus tegen je aan van, 'aai me!'. 
Ik kan het niet heel erg vervelend vind, al negeer ik het meestal wel. Ik zie dat bij Kiwi echt niet als dominantie want zij is naar mensen toe echt totaal niet dominant, eerder onzeker.

Het moeilijke aan Cosmic vind ik "de gulden middenweg" vinden. Als ik streng tegen haar doe stort ze helemaal in. Zelfs van een ferme "nee" is ze onder de indruk, ze kruipt dan ineens elkaar, staartje tegen haar buik aan, soms draait ze zelfs op haar rug, maar dat pootje hangt dan nog steeds op me. Ik heb het idee dat de wereld momenteel een beetje in twee "kampen" wordt opgesplitst. Het CM-kamp en het positief opvoeden-kamp. 
Aan de ene kant denk ik, ze vertoond onderdanige signalen zodat ik niet meer "corrigeer", maar ondertussen gaat ze wel door met het onwenselijke gedrag. Aan de andere kant denk ik, misschien snápt ze het gewoon niet. Als ze wel in elkaar duikt maar toch haar pootje op me laat liggen, misschien snapt ze dan niet dat het pootje het probleem is?

Overigens ging ze voorheen, nadat ik haar afgewezen/gecorrigeerd/hoe je het ook wil noemen had, ergens zitten plassen. Dat doet ze sinds een week niet meer. En pfff, wat ben ik daar blij mee! Maar nu het plas-probleem opgelost is, wil ik dus de andere problemen aanpakken, waaronder het pootje op mij zetten. Het is overigens wel een slap pootje. Als ik haar pootje steeds terug duw en "nee" zeg, pakt ze gewoon haar andere pootje en gaat daar mee verder. Ze is verder niet slim of zo..

Maar goed, ik dwaal helemaal af van wat ik wilde vertellen. De gulden middenweg vinden. Cosmic "lijkt" een heel onzeker hondje. Dat is ze in zekere zin ook, want als iemand iets roept of iets dergelijks stort ze in. Aan de andere kant is het ook een dominante tante die, als ze de kans ziet, graag voor mij uit loopt met haar staart tussen haar oren, met haar billen tegen bomen aan plast in plaats van gaan zitten, en dus in mijn nek gaat hangen! Ik wil haar niet bang maken, wil onze band niet beschadigen (want die zijn we nog aan het opbouwen), maar ik wil ook niet geterroriseerd worden door een dominant dametje.. De hondenschool waar ik cursus heb ziet alleen de onderdanige, angstige Cosmic. De gedragstherapeute die hier thuis is geweest ziet alleen de dominante, opdringerige Cosmic. Ik heb eigenlijk iemand nodig die mij en Cosmic 24 uur per dag observeert.. :P

Ik heb niet alles doorgelezen maar ik doe het zo: als Lola komt voor aandacht krijgt ze die, ik zeg dan even iets, ze krijgt een kriebeltje, soms heel kort, soms wat langer, en dan klaar en dan zijn we dus allebei tevreden.

Ik vind een hond negeren die even wat aandacht nodig heeft niet nodig, ik zie het ook als iets positiefs en ben er blij mee. Maar als ik zou vinden dat Lola daar te druk van werd zou ik het dus meteen kappen, en haar kalmeren. Misschien even nog een oefeningetje of spelletje daarna om het af te ronden.

Het lijkt mij dat als je er altijd aan toegeeft al is het maar twee seconden, dat een hond zich daar goed bij voelt en blij is met die aandacht en dat dit je band met hem ten goede komt.

Hier geen Spanjaard, maar wel een hond die dit als pup ook constant deed. Inderdaad negeren, negeren, negeren. Het heeft hier even geduurd, ik heb littekens op m'n arm, maar hij doet het nu nooit meer.

Sam komt overigens wel eens om aandacht vragen, zonder te springen of andere gekke capriolen uit te halen. Komt dan starend voor me staan of legt z'n kop op mijn schoot. Dat negeer ik niet, maar ik vraag bijv. om een zit of een poot (doet 'ie naar mijn idee iets om als beloning aandacht te krijgen, zal meer mijn gevoel daarbij zijn om hem niet 'zomaar zijn zin te geven') en wordt dan even geknuffeld.

Lola komt trouwens uit Polen, zat daar vier jaar in een asiel. In het begin kwam ze heel vaak met een patsepoot op mijn been slaan, en nu is dat veel minder. Het zal wel allemaal bij de aanpassing horen denk ik.

Ik herken dit gedrag van Dusty. die kan dit ook en dan ook echt krabbelen aan me arm of been. 
of ik dit echt onder dominant gedrag wil stellen, nee ik vind dat een te grote lading hebben. 
Vooral als ik naar de situatie hier kijk is Dusty echt niet bezig met mij te willen domineren.
vraag me soms wel eens af of dat woord uberhaupt enige betekenis voor hem heeft. 
maar dat daar gelaten. Het is een vorm van aandacht zoeken, en hier ben ik en denk je nog aan mij. 

Negeren van dit gedrag doe ik eigenlijk nooit, maar ik ga er ook niet altijd op in. 
Als ik er even geen tijd/zin voor heb om op in te gaan dan kijk ik hem altijd van en zeg "ja ik heb je wel gezien, ga maar even spelen of slapen". Of hij krijgt even een kriebeltje. Springt naast me op de bank en gaat dan lekker rustig liggen. 

of dit nou de beste manier is om er mee om te gaan weet ik niet, maar hier werkt dat het beste. Zo is Dusty blij en ik blij en daar gaat het uit eindelijk om.